Εκπαίδευση

Εκπαίδευση

Η Παιδεία αποτελεί έναν από τους κεντρικούς πυλώνες άσκησης πολιτικής κάθε σύγχρονης προηγμένης πολιτείας και τη μοναδική, ενδεχομένως, εγγυημένη, επένδυση για το μέλλον της Ελλάδας. Στόχος μου είναι να κάνουμε την Ελλάδα διεθνές κέντρο εκπαίδευσης, έρευνας και καινοτομίας.


 Στοχεύω σε μια παιδεία που θα δίνει στους μαθητές, φοιτητές και ενήλικες τις απαιτούμενες για τη νέα εποχή γνώσεις και δεξιότητες ενώ θα αναπτύσσει ταυτόχρονα τη δημιουργικότητα τους. Στην εποχή μας, στην οποία βασική θέση κατέχει η δια βίου μάθηση, ιδιαίτερη έμφαση θα πρέπει να δοθεί στις αρχές της δημοκρατικής συνείδησης, της αλληλεγγύης, της συνέπειας και της υπευθυνότητας και της συμμετοχικότητας. Ο ρόλος του εκπαιδευτικού συστήματος σε αυτό το σημείο είναι καθοριστικός. Κάθε μαθητής είναι ένας πολίτης που χρειάζεται ασφάλεια, φροντίδα καθώς και ένα περιβάλλον ευνοϊκό για την πνευματική, συναισθηματική, φυσική και κοινωνική του ωρίμανση.

Σεμινάριο δημοσιογραφίας για παιδιά από την Ελληνογαλλική Σχολή “Ευγένιος Ντελακρουά”

Η Πολιτεία θα πρέπει να παράσχει στους εκπαιδευτικούς τα εργαλεία εκείνα που θα τους βοηθήσουν να αξιοποιήσουν στο μέγιστο βαθμό τις δυνατότητες των μαθητών και να προαγάγουν τη γόνιμη ανταλλαγή ιδεών. Για να επιτευχθεί αυτός ο στόχος θα πρέπει ο δάσκαλος να λειτουργεί ως «καθοδηγητής», να καλλιεργεί την φυσική περιέργεια των νέων για μάθηση και να τους εμφυσά την έννοια του σεβασμού. Βασικές αρχές του εκπαιδευτικού συστήματος

  •  Επένδυση στον άνθρωπο — αξιοποίηση του ταλέντου, των ενδιαφερόντων και των γνώσεων της νέας γενιάς,
  • Επένδυση στις νέες τεχνολογίες — γρήγορη πρόσβαση στην πληροφορία,
  • Εκσυγχρονισμός των εκπαιδευτικών υποδομών
  • Σεβασμός στη διαφορετικότητα – ισότητα ανεξαρτήτως φύλου, θρησκεύματος, κοινωνικής προέλευσης ή καταγωγής,
  • Εξευρωπαϊσμός του εκπαιδευτικού συστήματος,
  • Αποδέσμευση από τη γραφειοκρατία — επιτάχυνση διαδικασιών Για τα σχολεία της χώρας
  • Πάταξη των φαινομένων βίας στους χώρους των σχολείων (bullying).
  • Προγράμματα πρακτική άσκησης — όχι στείρα αποστήθιση εννοιών αλλά εμβάθυνση και κατανόηση της πρακτικής εφαρμογής τους,
  • Φρένο στη βαθμοθηρία – προώθηση της ευγενούς άμιλλας.
  • Αποσύνδεση των πανελληνίων εξετάσεων από την είσοδο στα ΑΕΙ και ΤΕΙ,
  • Στήριξη των παιδιών με αναπηρία – μέριμνα για τα ίδια και τις οικογένειές τους.
  • Διαπολιτισμική εκπαίδευση και ομαλή ένταξη των παιδιών με διαφορετικές πολιτισμικές καταβολές (παλιννοστούντες, μουσουλμάνοι, αθίγγανοι, αλλοδαποί), στην εκπαίδευση και τη ζωή.
  • Ενίσχυση του μισθού των εκπαιδευτικών Για τα ΑΕΙ και ΤΕΙ της χώρας .
  • Αυτοτελή και αυτοδιοικούμενα ΑΕΙ και ΤΕΙ με κρατική χρηματοδότηση και διαφάνεια στα οικονομικά .
  • Εξωστρέφεια ελληνικών πανεπιστημιακών και τεχνολογικών ιδρυμάτων.
  • Αξιολόγηση πανεπιστημίων με βάση τα διεθνή πρότυπα.
  • Κίνητρα για προσέλκυση ιδιωτικών ερευνών.
  • Έμφαση στην καινοτομία.
  • Συγγράμματα στο διαδίκτυο

Με παιδιά από μεταναστευτικές κοινότητες και την δασκάλα χορού Βασίλω Ιωάννου

Θεωρώ ότι η εκπαίδευση θα πρέπει να υπόκειται σε κυβερνητικό έλεγχο ούτως ώστε κάθε παιδί να έχει εξασφαλισμένη την ευκαιρία, χωρίς καμία διάκριση, να αποκτήσει γνώσεις που θα το βοηθήσουν να πραγματοποιήσει τα όνειρά του.

Μεταναστευτική Πολιτική

Μεταναστευτική Πολιτική

Ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής που χαράσσει κάθε κυβέρνηση στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης και της διεθνούς κινητικότητας αποτελεί η οριοθέτηση της μεταναστευτικής πολιτικής της. Η Ελλάδα, έχει μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών συγκριτικά με τον πληθυσμό και την οικονομική κατάσταση της χώρας .


Παρά το γεγονός ότι όπως αναγνωρίζει και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, η Ελλάδα έχει υιοθετήσει μία από τις πιο προοδευτικές νομοθεσίες για το άσυλο στην Ευρώπη, τα προβλήματα παραμένουν και εντοπίζονται –κυρίως– στην ανεργία και στην κοινωνική ασφάλιση. Στην Ελλάδα, το θεσμικό πλαίσιο άσκησης της μεταναστευτικής πολιτικής όπως συμπληρώθηκε με τον Ν. 3838⁄2010 όχι μόνο δεν προσέφερε ευκαιρία νομιμοποίησης των μεταναστών, αλλά απεναντίας διατήρησε τη λογική της νόμιμης μετανάστευσης, διαμέσου πολύπλοκων διακρατικών διαδικασιών. Έτσι, αναπαράγεται στην πραγματικότητα μία πολιτική εισόδου μεταναστών που στοχεύει στον απόλυτο κρατικό έλεγχο των ροών με κριτήριο την κάλυψη της ζήτησης σε ειδικότητες οι οποίες δεν προσφέρονται επαρκώς στην εγχώρια αγορά εργασίας, ενώ γίνεται δεκτή η ανάγκη μιας εφάπαξ νομιμοποίησης των μεταναστών που βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα.

Εμπόδιο σε οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική πολιτική επιχειρείται αποτελεί το γεγονός ότι τόσο ο κρατικός μηχανισμός όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχουν ακόμα ολοκληρώσει την υποδομή, το ανθρώπινο δυναμικό και τη γνώση που απαιτεί μία τέτοια κινητοποίηση της διοίκησης. Αυτό σημαίνει ότι η ανταπόκριση των μεταναστών στην ασκούμενη μεταναστευτική πολιτική είναι θετική, ενώ το διοικητικό περιβάλλον στο οποίο έπρεπε να την εκδηλώσουν δεν επιτυγχάνει υψηλά επίπεδα αποτελεσματικής λειτουργίας Εντύπωση προκαλεί επίσης το γεγονός ότι ακόμη και το εκάστοτε αρμόδιο για θέματα μετανάστευσης Υπουργείο δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα παρά μόνο πιθανολογικά κατά προσέγγιση.

Στην Ευαγγελική Εκκλησία με μεταναστευτικές κοινότητες

 

ΑΜΕΡΟΛΗΨΙΑ – ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ

Η μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας χρειάζεται μια εκ βάθρων επαναχάραξη εστιάζοντας στους ακόλουθους άξονες:

  • Αναγκαιότητα διατήρησης των μηχανισμών που εγγυώνται την αντικειμενική και αμερόληπτη κρίση των αιτημάτων ασύλου.
  • Εξειδίκευση του προσωπικού που ασχολείται στις αρμόδιες αρχές, είτε εξετάζει, είτε αποφαίνεται επί αιτημάτων ασύλου.
  • Ενίσχυση των διατάξεων που αφορούν τον τρόπο επίδοσης των σχετικών αποφάσεων στους πρόσφυγες, προκειμένου να διασφαλίζεται επαρκώς το δικαίωμά τους για δικαστική προστασία σε περίπτωση που αναγνωριστούν ως πολιτικοί πρόσφυγες.
  • Ολοκληρωμένη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, η οποία θα εξισορροπεί τις εισόδους για ανθρωπιστικούς και οικονομικούς λόγους, καταπολεμώντας την παράνομη είσοδο, ειδικά δε την είσοδο διαμέσου των παράνομων κυκλωμάτων.
  • Δίκαιη μεταχείριση των υπηκόων τρίτων χωρών που ζουν και εργάζονται σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
  • Συνεργασία με τις χώρες προέλευσης για την ρύθμιση των μεταναστευτικών ροών.
  • Μακροπρόθεσμη επιδίωξη ύπαρξης κοινής πολιτικής αναφορικά με το πολιτικό άσυλο.
  • Διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα δέκα νέα κράτη-μέλη η οποία θα ευνοήσει τα μεταναστευτικά ρεύματα προς τις χώρες της Ένωσης.
  • Οικογενειακή συνένωση η οποία αποτελεί την σημαντικότερη μορφή μεταναστευτικής εισροής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
  • Ισομερής καταμερισμός δαπανών μεταξύ των κρατών-μελών.
  • Ενιαία διαχείριση εξωτερικών συνόρων, με την συγκρότηση ευρωπαϊκής μεθοριακής φρουράς.
  • Κοινωνικο-οικονομική ένταξη των μεταναστών η οποία απαιτεί πολιτικές (απασχόληση, επαγγελματική κατάρτιση, κοινωνική προστασία, εκπαίδευση μεταναστών) που αφορούν τόσο τους μετανάστες, όσο και τις κοινωνίες υποδοχής.
  • Οργάνωση και λειτουργία των εκπαιδευτικών θεσμών, με την έννοια ότι η εκπαίδευση αποτελεί μαζί με την οικογένεια, βασικό παράγοντα κοινωνικοποίησης.
  • Συνεργασία με τις χώρες αποστολής των μεταναστών, με την έννοια της παροχής οικονομικής βοήθειας, με σκοπό μακροπρόθεσμα να εκλείψουν οι συνθήκες που ευνοούν τη μετανάστευση καθώς και με τον έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης και της μετακίνησης προσφύγων.
  • Καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης και συνεργασία με τρίτες χώρες.

Η Ελλάδα συμφωνεί με την παροχή οικονομικοτεχνικής βοήθειας για την ανάπτυξη των απαραίτητων δομών σε τρίτες χώρες έτσι ώστε να περιοριστεί η λαθρομετανάστευση.

Υγεία & Περίθαλψη

Υγεία & Περίθαλψη

Η υγεία των πολιτών αποτελεί το ύψιστο αγαθό των σύγχρονων κοινωνιών και καταλύτης για την ανάπτυξη. Ως εκ τούτου είναι ευθύνη της πολιτείας να προστατεύει την υγεία των πολιτών χωρίς διακρίσεις. Στον τομέα της υγείας δεν χωρούν περικοπές. Οφείλουμε να παρέχουμε υψηλού επιπέδου ιατρικές παροχές στους Έλληνες πολίτες παρά τη δύσκολη οικονομική συγκυρία.


Η χώρα μας δυστυχώς ενώ διαθέτει το πιο ακριβοπληρωμένο Σύστημα Υγείας στην Ευρώπη, αδυνατεί να προσφέρει αντίστοιχες υπηρεσίες στους Έλληνες πολίτες. Ανισοκατανομή νοσοκομειακών μονάδων, ιατρικού, νοσηλευτικού και βοηθητικού προσωπικού ανάμεσα στο κέντρο και την περιφέρεια, έλλειψη μονάδων και κλινών εντατικής θεραπείας για ενήλικες και παιδιά, τριτοκοσμικές συνθήκες νοσηλείας, σπατάλη, κακοδιαχείριση πόρων και συνολική ταλαιπωρία ασθενών και προσωπικού. Με αυτό το σκηνικό έρχονται καθημερινά αντιμέτωποι οι πολίτες. Χρειάζεται, άμεσα, ένα ολοκληρωμένο πλέγμα μέτρων με σκοπό την αναμόρφωση του Εθνικού Συστήματος Υγείας, θέτοντας τον πολίτη στο επίκεντρο.

Εκσυγχρονισμός — Εθελοντισμός – Αλληλεγγύη

  • Νοσοκομεία προσιτά σε όλους – δημόσια καταρχήν ενώ η όποια σύμπραξη με ιδιωτικούς φορείς θα πρέπει να υπόκειται σε αυστηρό κανονιστικό πλαίσιο,
  • Εκσυγχρονισμός συστημάτων υγείας –σύγχρονα μηχανήματα– μηχανοργάνωση του συστήματος – ιατρικό αρχείο ασθενείας για όλον τον πληθυσμό – ηλεκτρονική κάρτα υγείας,
  • Αξιοπρεπείς μισθούς στους εργαζομένους (ιατρικό, παραϊατρικό και νοσηλευτικό προσωπικό),
  • Πάταξη της διαφθοράς στα νοσοκομεία – φακελάκι,
  • Αξιολόγηση εργαζομένων – απομάκρυνση των επιόρκων,
  • Αξιοκρατική επιλογή των Διοικητών των Νοσοκομείων — όχι «ρουσφετολογικές» προσλήψεις,
  • Ενίσχυση της λειτουργίας της πρωτοβάθμιας περίθαλψης – δημοτικά ιατρεία –αποσυμφόρηση μεγάλων νοσοκομείων,
  • Θεσμός οικογενειακών ιατρών με ελεύθερη επιλογή,
  • Μέριμνα για αλλοδαπούς ανασφάλιστους πολίτες – πρόνοια χωρίς διακρίσεις,
  • Ευαισθητοποίηση των πολιτών για τη δωρεά οργάνων,
  • Εξορθολογισμός των δαπανών για την υγεία,
  • Ίδρυση Κέντρων Υγείας Αστικού Τύπου στις πόλεις και παράλληλη ενίσχυση των υπαρχόντων Κέντρων Υγείας της περιφέρειας για άμεση και ταχεία εξυπηρέτηση των ασθενών και αποσυμφόρηση των νοσοκομείων,
  • Ίδρυση Κινητών Μονάδων Υγείας για εποχιακές ανάγκες και για απομονωμένες περιοχές,
  • Συνεργασία των Υπουργείων Υγείας και Παιδείας, για κοινή δράση σε τομείς όπως η αντιμετώπιση φαινομένων εθισμού σε ουσίες, διατροφή και άσκηση των νέων, σεξουαλική διαπαιδαγώγηση και προστασία από σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Κοινωνία – Οικογένεια

Κοινωνία – Οικογένεια

Αν ενώσουμε όλες μαζί τις οικογένειες , έχουμε την κοινωνία. Είναι πολύ απλό. Η φύση της εκπαίδευσης κάθε οικογένειας θα πρέπει να αντανακλάται στο είδος της κοινωνίας που συνθέτουν όλες μαζί.

Η οικογένεια αποτελεί το βασικό κύτταρο της οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης. Ο θεσμός της οικογένειας παρά τις όποιες  δυσκολίες έχει κατά καιρούς αντιμετωπίσει, ως θεσμός έχει αναγνωριστεί και λειτουργεί με τη μία ή την άλλη μορφή σε όλες τις χώρες του κόσμου, είτε αυτές είναι πολιτισμένες είτε είναι απολίτιστες.

Ο κυριότερος προορισμός της οικογένειας είναι η διαιώνιση του είδους. Αλλά μετά την συγκρότηση της οικογένειας και ιδίως μόλις γεννηθούν τα παιδιά εμφανίζονται πλήθος ευκαιριών για χαρές πρωτόγνωρες και απολαύσεις μοναδικές, που ο άνθρωπος μόνο στα πλαίσια της οικογένειας μπορεί να νιώσει.

Ο καθένας από τους δύο συζύγους ανακαλύπτει στο πρόσωπο του άλλου τον αφοσιωμένο σύντροφο και συμπαραστάτη στις αντιξοότητες και δυσκολίες που συναντά, τον ανεκτίμητο βοηθό στις υποθέσεις που τον απασχολούν, τον ανιδιοτελή και ειλικρινή σύμβουλο στα προβλήματα που τον ταλαιπωρούν και τον άδολο σύμμαχο στον αγώνα της ζωής. Οι γονείς βρίσκουν στα πρόσωπα των παιδιών τους την πηγή της χαράς , το στήριγμα των ελπίδων τους και το σκοπό της ζωής τους. Τα παιδιά παράλληλα βρίσκουν στα πρόσωπα των γονιών τους φύλακες της ασφάλειάς τους, τους εγγυητές των δικαιωμάτων τους, τους συντελεστές της μόρφωσης και της προόδου τους , τους καθοδηγητές τους στο γεμάτο παγίδες δρόμο της ζωής τους.

Ο σημαντικός ρόλος που έχει ανατεθεί στην οικογένεια είναι η ανατροφή των παιδιών τους. ακόμα πιο δύσκολος και πιο σημαντικός. Γνώσεις, εμπειρίες, αξίες, ηθικοί κώδικες περνούν από γενιά σε γενιά και εγγράφονται στη μνήμη των απογόνων.

Στη μεταβαλλόμενη διαρκώς κοινωνία μας η οικογένεια αγωνίζεται να προσαρμοστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να συμβαδίσει με τις νέες συνθήκες και τα νέα ήθη. Είναι πλέον γεγονός ότι οι παραδοσιακές μορφές οικογένειας χάνουν έδαφος. Οι πολύτεκνες επίσης οικογένειες μειώνονται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια , ενώ τα μονομελή νοικοκυριά αυξάνονται συνεχώς. Παράλληλα ο μεγάλος αριθμός διαζυγίων και η δημιουργία νέων οικογενειών, μέσω ενός δεύτερου γάμου συνθέτουν ένα ολοένα διαφορετικό τοπίο μονογονεϊκών ή ανασυγκροτημένων οικογενειών.

Οι επιστήμονες αρχίζουν να μιλούν για απομυθοποίηση του παραδοσιακού προτύπου  και για σταδιακή αντικατάστασή του από διαφορετικές μορφές οικογένειας.

Τελευταία τρία χρόνια, η κρίση έχει δημιουργήσει ανασφάλεια στους νέους που διστάζουν να τεκνοποιήσουν.  Η  ανασφάλεια για το μέλλον είναι διάχυτη στην Ελλάδα, γεγονός που λειτουργεί ανασταλτικά για τα πλάνα δημιουργίας οικογένειας, με το σκεπτικό αφενός ότι η απόκτηση παιδιών συνεπάγεται ένα επιπρόσθετο, υπέρογκο, οικονομικό κόστος και αφετέρου ότι οι προοπτικές διαγράφονται τόσο ζοφερές, που τα παιδιά που θα έλθουν στον κόσμο θα δυσκολευτούν αφάνταστα για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.

Η κοινωνία για να είναι υγιής πρέπει να παρέχει:

  • Καλή εκπαίδευση στα παιδιά.
  • Συνεχή ενημέρωση στους γονείς.
  • Κοινωνική αλληλεγγύη.
  • Ενίσχυση των μονογονεικών οικογενειών και των πολυτέκνων.
  • Χάραξη σύγχρονων κατευθυντήριων γραμμών για την υιοθεσία και αναδοχή ανηλίκων.
  • Προστασία και κοινωνική μέριμνα για τους ηλικιωμένους.
Περιβάλλον και Ενέργεια

Περιβάλλον και Ενέργεια

Είναι επιστημονικά αποδεδειγμένο ότι οι κλιματικές αλλαγές έχουν προκληθεί από ανθρώπινες δραστηριότητες και οι επιπτώσεις τους στον πλανήτη αναμένεται να είναι καταστροφικές. Διαταραχή του οικοσυστήματος, έλλειψη υδάτινων πόρων, αύξηση της θερμοκρασίας, καύσωνες, πυρκαγιές, πλημμύρες, ανθυγιεινή ατμόσφαιρα, ρύποι, κίνδυνος για τη δημόσια υγεία, μείωση του τουρισμού και τελικά οικονομική ύφεση.


Για να αποτρέψουμε αυτό το σενάριο θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο που παράγουμε, καταναλώνουμε και αντιλαμβανόμαστε την ενέργεια. Οφείλουμε να εφαρμόσουμε ένα νέο πλάνο διαχείρισης των ενεργειακών πόρων. Και το οφείλουμε πάνω απ’ όλα στα παιδιά μας. Σε εθνικό επίπεδο η αντιμετώπιση της αλλαγής του κλίματος, πρέπει να αποτελέσει μια από τις θεμελιώδεις προτεραιότητες των κυβερνώντων.

Απαιτείται: Επικαιροποίηση του υφιστάμενου αναπτυξιακού μοντέλου συνδυάζοντας την προστασία των οικοσυστημάτων με τη χρήση των νέων τεχνολογικών μέσων. Στροφή στην πράσινη οικονομία χαμηλών ή και μηδενικών εκπομπών άνθρακα με τη χρήση της σύγχρονης τεχνολογίας. Οριζόντιος συντονισμός όλων των εμπλεκόμενων αρμοδίων φορέων προς την κατεύθυνση των πολιτικών μετριασμού αλλά και προσαρμογής, στους τομείς της ενέργειας, της βιομηχανίας, της γεωργικής παραγωγής και σε πολλούς άλλους. Εντατικός έλεγχος της καθαρότητας των θαλασσίων περιοχών και όλων των υδάτινων πόρων της χώρας. Ευαισθητοποίηση και εκπαίδευση των πολιτών τόσο ως προς τις επιπτώσεις της κλιματικής αλλαγής στο φυσικό περιβάλλον όσο και ως προς την προληπτική θαλασσοπροστασία και δασοπροστασία. Νέο σύγχρονο μοντέλο δασοπροστασίας με μηχανοργάνωση και διαρκή παρακολούθηση των δασικών χαρτών. Προώθηση του οικολογικού τουρισμού στην Ελλάδα.

Νεολαία σε Δράση

Νεολαία σε Δράση

Οι νέοι που βιώνουν την πραγματικότητα του σήμερα, καλούνται να πάρουν τα ηνία και να διαμορφώσουν έναν νέο κόσμο, καλύτερο για τους ίδιους αλλά και για τις μελλοντικές γενιές. Ζούν στην αμφιβολία, την πίεση, την έλλειψη εμπιστοσύνης και επικοινωνίας. Σύμφωνα με έρευνες, ο βαθμός απελπισίας αγγίζει το 4,3 στην κλίμακα του 10. Έχουν να αντιμετωπίσουν ανεργία, ακρίβεια, φτώχεια, ναρκωτικά, διαφθορά, αποξένωση και πολλά άλλα!


Μπροστά στο φάσμα της ανεργίας και των προαναφερθέντων προβλημάτων, είναι σημαντικό να βρεθούν διέξοδοι για τους νέους. Κύρια διέξοδος της «αγχωμένης» γενιάς, όπως χαρακτηρίζεται, φαίνεται να είναι το «καταφύγιο» της οικογένειας στην οποία οι νέοι βρίσκουν την οικονομική και συναισθηματική στήριξη που χρειάζονται. Μέσα στις διεξόδους των νέων περιλαμβάνονται οι φιλίες, οι έρωτες και η διασκέδαση, τομείς δηλαδή περισσότερο συναισθηματικής φύσης που βρίσκονται «απέναντι’» στα προβλήματά τους που είναι κυρίως οικονομικά και επαγγελματικά.

Στην ίδρυση του TILN στην Κοπεγχάγη 2012 GMF

 

Βέβαια η σύγκρουση ανάμεσα σε υποχρεώσεις και επιθυμίες, προκλήσεις και ευκαιρίες, αδιέξοδα και διεξόδους, χαρακτηρίζει την εμπειρία της νέας γενιάς. Παρ’ όλη την απογοήτευση, την αγανάκτιση και τον φόβο για το αύριο, οι νέοι θέτουν στόχους και παλεύουν για τα όνειρά τους, κυνηγώντας τη γνώση μέσω της συμμετοχής‚ της ενημέρωσης και του εθελοντισμού.

Ανήκεις σ’ αυτούς τους νέους; Έχεις όραμα και όνειρα και θες να τα υλοποιήσεις; Τότε σίγουρα θα βρείς ενδιαφέρουσα κάποια από τις δράσεις του προγράμματος της Ε.Ε «Νέα Γενιά σε Δράση».

Τουρισμός

Τουρισμός

Ο τουρισμός είναι σήμερα η κινητήριος δύναμη και ο δυναμικότερα αναπτυσσόμενος τομέας της ελληνικής οικονομίας αφού η συμμετοχή του στο ΑΕΠ είναι σταθερά πάνω από 15%  και κατά περιόδους ξεπέρασε το 18%. Επιπλέον, δημιουργεί απασχόληση σε ένα ευρύτατο φάσμα δραστηριοτήτων, σε διαφορετικά επίπεδα γνώσεων και ειδίκευσης και κυρίως στους νέους και στη περιφέρεια. Επίσης, θα πρέπει να σκεφτούμε πως κάθε ευρώ που καταναλώνεται στον τουρισμό δημιουργεί υπερδιπλάσια δευτερογενή κατανάλωση στην υπόλοιπη οικονομία.

Αν και ο τουρισμός τα τελευταία 30 χρόνια αποτελεί για την Ελλάδα έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες ανάπτυξης, έχει  παράλληλα πολλά χρονίζοντα προβλήματα:

  • Το 65% της τουριστικής δραστηριότητας στην Ελλάδα (υπερ-) συγκεντρώνεται σε 4 περιοχές. Με τις σημερινές συνθήκες ο ελληνικός τουρισμός λειτουργεί σχεδόν στο 80% των δυνατοτήτων του.
  • Η σύγχυση μεταξύ πνεύματος εξυπηρέτησης και αίσθησης δουλοπρέπειας δημιουργεί το σύνδρομο του anti-service, το οποίο διακατέχει σημαντικό τμήμα των άμεσα κι έμμεσα ασχολουμένων με το τουρισμό.
  • Το πρωτογενές τουριστικό προϊόν της Ελλάδας είναι εξαιρετικό.  Η προστιθέμενη αξία όμως δεν είναι το ίδιο καλή.  Αποτέλεσμα, μέτριο τελικό προϊόν, πολλές φορές υπερτιμημένο, άρα μη ανταγωνιστικό.
  • Η διάθεση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος γίνεται κατά κύριο λόγο από ξένους ΤΟs και από κανάλια διανομής, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζουμε.

Τα χρονίζοντα αυτά προβλήματα και οι κακές επιδόσεις των προηγούμενων περιόδων, σε συνδυασμό με την άνοδο των ανταγωνιστών μας και κυρίως με το έλλειμμα  τουριστικής πολιτικής στην Ελλάδα, επιβεβαιώνουν την ανάγκη για δραστικές παρεμβάσεις στον τουρισμό.

Οραματιζόμαι μια Ελλάδα που πάνω από όλα θα εξασφαλίζει υψηλό βιοτικό επίπεδο για τους πολίτες της, μια Ελλάδα όπου όλοι οι πολίτες του κόσμου θα ήθελαν να ζουν, είτε μόνιμα είτε προσωρινά.  Ευχάριστη για τους μόνιμους κατοίκους της, άρα ευχάριστη κι ελκυστική για τους επισκέπτες της, τους προσωρινούς κατοίκους της.

Μελλοντικά ο τουρισμός θα πρέπει:

  • Να συνδέσει τις αξίες και τα νοήματα του ελληνικού πολιτισμού με τις σύγχρονες ανάγκες, τις προσδοκίες και τις αντιλήψεις της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, αναδεικνύοντας την Ελλάδα στην πρωτοπορία της νέας εποχής.
  • Να συμβάλλει στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της Ελλάδας μέσα από τη δημιουργία απασχόλησης και εισοδήματος.
  • Να ενημερώνει και να προστατεύει τους τουρίστες-καταναλωτές εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα το δικαίωμα σε ποιοτικές διακοπές για όλους.
  • Να αναλάβει πρωτοβουλίες προστασίας και διαχείρισης του περιβάλλοντος μαζί με την προετοιμασία για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών.
  • Να δημιουργήσει υποδομές  ποιότητας  σε ολόκληρη την Ελλάδα, ώστε να συμβάλλει στην ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη.
  • Να αναβαθμίσει το κύρος της επιχειρηματικότητας στην κοινωνία εξασφαλίζοντας παράλληλα τη βιωσιμότητα και κερδοφορία των επιχειρήσεων.
  • Να προσδώσει αίγλη στα τουριστικά επαγγέλματα και υπερηφάνεια στους εργαζόμενους.
  • Να αναπτύξει συνέργειες με άλλους τομείς και κλάδους της οικονομίας, δημιουργώντας και διαχέοντας ακόμη περισσότερα οφέλη σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού.
  • Να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας μέσα από ένα ποιοτικό,  value for money, παγκόσμιας κλάσης “greek lifestyle experiences”  τουριστικό προϊόν.

Με αυτό το όραμα, ο τουρισμός πρέπει να γίνει το βασικό εργαλείο των ελληνικών κυβερνήσεων, προκειμένου να πετύχουν τους στόχους της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής πολιτικής τους.