Η άνοδος του λαϊκισμού αρχίζει να σκιάζει τα θεσμικά όργανα που φέρνουν την Ευρώπη μαζί, αλλά παρά τις υποσχέσεις αρκετών λαϊκιστικών φιγούρων και τους φόβους πολλών, δεν αναλαμβάνει την ευρωπαϊκή πολιτική. Η άκρα δεξιά έχει κάνει σημαντικά κέρδη, ειδικά στην Ιταλία, όπου η Lega πήρε μια πρωτοφανή αύξηση με 23 έδρες. Στη Γαλλία, το Rassemblement National πρωτοεμφανίστηκε με 23,5 τοις εκατό των ψήφων, αλλά έχασε δύο βουλευτές του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Τα διακυβερνητικά λαϊκίστικα κόμματα στην Ουγγαρία και την Πολωνία εμφάνισαν σημαντικές επιδόσεις. Άλλα λαϊκιστικά κόμματα τα οποία αναμένονταν να πάνε καλά στη Γερμανία ενώ οι Κάτω Χώρες έχουν χαμηλές επιδόσεις. Η λαϊκιστική αριστερά συρρικνώνεται.
Οι κυρίαρχες πολιτικές ομάδες που έχουν απολαύσει μέχρι τώρα την πλειοψηφία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο – το κεντροδεξιό Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα και οι κεντροαριστεροί Σοσιαλιστές και Δημοκρατικοί – έχουν χάσει τις ψήφους τους, ενώ οι φιλελεύθερες και πράσινες ομάδες έχουν σημειώσει μεγάλη πρόοδο. Αυτό σημαίνει ότι ο νέος νομοθέτης εξακολουθεί να έχει σαφή πλειοψηφία υπέρ της ΕΕ.
Έως σήμερα, τα λαϊκίστικα κόμματα ήταν μια δυνατή παρουσία στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, αλλά με περιορισμένα πρακτικά αποτελέσματα. Η άμεση επιρροή τους ήταν περιθωριακή διότι έχουν διαιρεθεί και αποσυνδεθεί. Ωστόσο, πολλοί από αυτούς έχουν δεσμευτεί να συναντηθούν σε μια μεγάλη νέα πολιτική ομάδα που θα μπορούσε να επηρεάσει την πολιτική δυναμική στο νομοθετικό σώμα. Αισθάνονται επίσης ενθαρρυνμένοι από τις επιτυχίες τόσο στο εσωτερικό όσο και σε επίπεδο ΕΕ.
Τα λαϊκιστικά κόμματα θα μπορούσαν να έχουν 215 από τις 751 έδρες, κατά την πλειοψηφία στα δεξιά. Θα έχουν μεγαλύτερο αριθμό και επιρροή στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για να διαμορφώσουν τη σύνθεση της επόμενης Επιτροπής. Θα μπορούσαν να πιέσουν για τροποποιήσεις στον επόμενο προϋπολογισμό, ώστε η ΕΕ να δαπανήσει λιγότερα, και θα μπορούσαν να παρεμποδίσουν τις διεθνείς συμφωνίες. Ωστόσο, εξακολουθούν να διασπώνται σε όλες τις πολιτικές ομάδες. Μόνοι τους δεν θα είναι σε θέση να αλλάξουν την πολιτική. Αυτό που μπορούν να κάνουν, ωστόσο, είναι να διαλύσουν τις πλειοψηφίες σε θέματα όπου η συναίνεση είναι εύθραυστη.
Μέχρι στιγμής, η πραγματική επιρροή των λαϊκιστικών κομμάτων, ιδιαίτερα της άκρας δεξιάς, ήταν έμμεση, διαμορφώνοντας την κυρίαρχη πολιτική, με πολλά καθιερωμένα κόμματα να υιοθετούν μια λαϊκιστική, ρητορική ατζέντα. Αντί να περιλαμβάνουν τους λαϊκιστές, η τακτική αυτή τους ενίσχυσε. Επιπλέον, φαίνεται ότι έχουν δεσμευτεί να ξεπεράσουν τις διαφορές τους και να συνεργαστούν για να γυρίσουν το ρολόι της ευρωπαϊκής ολοκλήρωσης και να επιστρέψουν τις εξουσίες στις εθνικές πρωτεύουσες.
Ο επιβραδυντικός παράγοντας στα κυρίαρχα κόμματα υπήρξε ένας από τους πιο επιτυχημένους στόχους των λαϊκιστικών κομμάτων σε εθνικό επίπεδο και στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Ενώ για τη Ρωσία και την παραπληροφόρηση οι κυριότερες κεντροδεξιές και κεντροαριστερές ομάδες έχουν παραμείνει ενωμένες, η μετανάστευση, το εμπόριο και τα ανθρώπινα δικαιώματα έχουν υπονομευθεί από τις καταστροφές, τις αντιφατικές θέσεις, την διάσπαση των κομμάτων και την ιεράρχηση των εθνικών θέσεων ως αποτέλεσμα της λαϊκιστικής πίεσης .
Το νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο θα έχει χαμηλότερα επίπεδα συναίνεσης σε θέματα που κυμαίνονται από την κλιματική αλλαγή έως τα ανθρώπινα δικαιώματα, το εμπόριο, την άμυνα και την ασφάλεια. Σε αυτούς τους τομείς – ειδικά όπου η ψήφος τους είναι απίθανο να αλλάξει την πλειοψηφία – τα λαϊκίστικα κόμματα μπορεί να είναι καιροσκοπικά και να προσπαθήσουν να σπείρουν διαχωρισμούς, καταπνίγοντας έτσι τις προσπάθειες να σημειωθεί πρόοδος στις τρέχουσες ή προγραμματισμένες πολιτικές που είναι ήδη αμφιλεγόμενες. Όπου υπάρχουν ήδη διαχωρισμοί – μεταξύ των χωρών ή των κομμάτων – οι λαϊκιστές θα βρουν ευκαιρίες να παρακωλύσουν τα έργα, έστω και μόνο για να αποδείξουν ότι η ΕΕ δεν λειτουργεί. Η πολιτική μετανάστευσης θα συνεχίσει να παρεμποδίζεται, ενώ η ασφάλεια και η άμυνα θα μπορούσαν να δημιουργήσουν εμπόδια στο όνομα του εθνικισμού ή του φιλειρηνισμού. Η αναπτυξιακή πολιτική, η καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής και μια σειρά άλλων δεσμεύσεων της ΕΕ και των κρατών μελών της που απαιτούν χρηματοδότηση θα αμφισβητηθούν από τα δεξιά λαϊκά κόμματα.
Η βασική διάσπαση στο νέο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο είναι πιθανό να είναι μεταξύ “περισσότερης” ή “λιγότερης” Ευρώπης. Εκτός από Brexit του Ηνωμένου Βασιλείου, το οποίο κέρδισε λίγα περισσότερα από τον προκάτοχό του, το Κόμμα Ανεξαρτησίας του Ηνωμένου Βασιλείου που θα αποχωρήσει εάν η χώρα εγκαταλείψει την ΕΕ, και μερικοί άλλοι, τα αντι-Κοινοτικά κόμματα έχουν μετατοπιστεί από την επιθυμία της χώρας τους να εγκαταλείψει την ένωση, να την αλλάξει ριζικά ή να την αποσυναρμολογήσει από μέσα. Η ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και η συνεργασία σε επίπεδο ΕΕ παραμένουν προβληματικές για την πλειοψηφία τους. Από την πλευρά της Αριστεράς, πολλοί επιθυμούν ουσιαστική μεταρρύθμιση του οικονομικού κανονισμού. Αλλά η κύρια πρόκληση προέρχεται από το εθνικιστικό δικαίωμα, όπου πολλά λαϊκίστικα κόμματα υποστηρίζουν την επανεθνικοποίηση των πολιτικών ικανοτήτων και αμφισβητούν τον ρόλο της ΕΕ και των θεσμικών της οργάνων.
