Ακρογωνιαίο λίθο της πολιτικής που χαράσσει κάθε κυβέρνηση στη σύγχρονη εποχή της παγκοσμιοποίησης και της διεθνούς κινητικότητας αποτελεί η οριοθέτηση της μεταναστευτικής πολιτικής της. Η Ελλάδα, έχει μεταξύ των χωρών της Ευρωπαϊκής Ένωσης τον μεγαλύτερο αριθμό μεταναστών συγκριτικά με τον πληθυσμό και την οικονομική κατάσταση της χώρας .
Παρά το γεγονός ότι όπως αναγνωρίζει και η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους πρόσφυγες, η Ελλάδα έχει υιοθετήσει μία από τις πιο προοδευτικές νομοθεσίες για το άσυλο στην Ευρώπη, τα προβλήματα παραμένουν και εντοπίζονται –κυρίως– στην ανεργία και στην κοινωνική ασφάλιση. Στην Ελλάδα, το θεσμικό πλαίσιο άσκησης της μεταναστευτικής πολιτικής όπως συμπληρώθηκε με τον Ν. 3838⁄2010 όχι μόνο δεν προσέφερε ευκαιρία νομιμοποίησης των μεταναστών, αλλά απεναντίας διατήρησε τη λογική της νόμιμης μετανάστευσης, διαμέσου πολύπλοκων διακρατικών διαδικασιών. Έτσι, αναπαράγεται στην πραγματικότητα μία πολιτική εισόδου μεταναστών που στοχεύει στον απόλυτο κρατικό έλεγχο των ροών με κριτήριο την κάλυψη της ζήτησης σε ειδικότητες οι οποίες δεν προσφέρονται επαρκώς στην εγχώρια αγορά εργασίας, ενώ γίνεται δεκτή η ανάγκη μιας εφάπαξ νομιμοποίησης των μεταναστών που βρίσκονται ήδη στην Ελλάδα.
Εμπόδιο σε οποιαδήποτε μεταρρυθμιστική πολιτική επιχειρείται αποτελεί το γεγονός ότι τόσο ο κρατικός μηχανισμός όσο και η τοπική αυτοδιοίκηση δεν έχουν ακόμα ολοκληρώσει την υποδομή, το ανθρώπινο δυναμικό και τη γνώση που απαιτεί μία τέτοια κινητοποίηση της διοίκησης. Αυτό σημαίνει ότι η ανταπόκριση των μεταναστών στην ασκούμενη μεταναστευτική πολιτική είναι θετική, ενώ το διοικητικό περιβάλλον στο οποίο έπρεπε να την εκδηλώσουν δεν επιτυγχάνει υψηλά επίπεδα αποτελεσματικής λειτουργίας Εντύπωση προκαλεί επίσης το γεγονός ότι ακόμη και το εκάστοτε αρμόδιο για θέματα μετανάστευσης Υπουργείο δεν γνωρίζει τον ακριβή αριθμό των μεταναστών που βρίσκονται στη χώρα παρά μόνο πιθανολογικά κατά προσέγγιση.

Στην Ευαγγελική Εκκλησία με μεταναστευτικές κοινότητες
ΑΜΕΡΟΛΗΨΙΑ – ΕΥΑΙΣΘΗΤΟΠΟΙΗΣΗ – ΣΥΝΕΡΓΑΣΙΑ
Η μεταναστευτική πολιτική της Ελλάδας χρειάζεται μια εκ βάθρων επαναχάραξη εστιάζοντας στους ακόλουθους άξονες:
- Αναγκαιότητα διατήρησης των μηχανισμών που εγγυώνται την αντικειμενική και αμερόληπτη κρίση των αιτημάτων ασύλου.
- Εξειδίκευση του προσωπικού που ασχολείται στις αρμόδιες αρχές, είτε εξετάζει, είτε αποφαίνεται επί αιτημάτων ασύλου.
- Ενίσχυση των διατάξεων που αφορούν τον τρόπο επίδοσης των σχετικών αποφάσεων στους πρόσφυγες, προκειμένου να διασφαλίζεται επαρκώς το δικαίωμά τους για δικαστική προστασία σε περίπτωση που αναγνωριστούν ως πολιτικοί πρόσφυγες.
- Ολοκληρωμένη διαχείριση των μεταναστευτικών ροών, η οποία θα εξισορροπεί τις εισόδους για ανθρωπιστικούς και οικονομικούς λόγους, καταπολεμώντας την παράνομη είσοδο, ειδικά δε την είσοδο διαμέσου των παράνομων κυκλωμάτων.
- Δίκαιη μεταχείριση των υπηκόων τρίτων χωρών που ζουν και εργάζονται σε χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
- Συνεργασία με τις χώρες προέλευσης για την ρύθμιση των μεταναστευτικών ροών.
- Μακροπρόθεσμη επιδίωξη ύπαρξης κοινής πολιτικής αναφορικά με το πολιτικό άσυλο.
- Διεύρυνση της Ευρωπαϊκής Ένωσης με τα δέκα νέα κράτη-μέλη η οποία θα ευνοήσει τα μεταναστευτικά ρεύματα προς τις χώρες της Ένωσης.
- Οικογενειακή συνένωση η οποία αποτελεί την σημαντικότερη μορφή μεταναστευτικής εισροής στην Ευρωπαϊκή Ένωση.
- Ισομερής καταμερισμός δαπανών μεταξύ των κρατών-μελών.
- Ενιαία διαχείριση εξωτερικών συνόρων, με την συγκρότηση ευρωπαϊκής μεθοριακής φρουράς.
- Κοινωνικο-οικονομική ένταξη των μεταναστών η οποία απαιτεί πολιτικές (απασχόληση, επαγγελματική κατάρτιση, κοινωνική προστασία, εκπαίδευση μεταναστών) που αφορούν τόσο τους μετανάστες, όσο και τις κοινωνίες υποδοχής.
- Οργάνωση και λειτουργία των εκπαιδευτικών θεσμών, με την έννοια ότι η εκπαίδευση αποτελεί μαζί με την οικογένεια, βασικό παράγοντα κοινωνικοποίησης.
- Συνεργασία με τις χώρες αποστολής των μεταναστών, με την έννοια της παροχής οικονομικής βοήθειας, με σκοπό μακροπρόθεσμα να εκλείψουν οι συνθήκες που ευνοούν τη μετανάστευση καθώς και με τον έλεγχο της παράνομης μετανάστευσης και της μετακίνησης προσφύγων.
- Καταπολέμηση της λαθρομετανάστευσης και συνεργασία με τρίτες χώρες.
Η Ελλάδα συμφωνεί με την παροχή οικονομικοτεχνικής βοήθειας για την ανάπτυξη των απαραίτητων δομών σε τρίτες χώρες έτσι ώστε να περιοριστεί η λαθρομετανάστευση.