Δεδομένου ότι δεν είμαι πολιτικός η δημόσιος Λειτουργός ούτε κομματικό στέλεχος, οι θέσεις μου είναι καθαρά προσωπικές και βασίζονται στο Σύνταγμα της Ελλάδας και στις υπάρχουσες νομοθετικές ρυθμίσεις!

Με απλά λόγια, ως Έλληνες πολίτες διαθέτουμε ήδη καταχωρημένα τα δικαιώματα μας, της ελευθερίας θρησκεύματος και διαβίωσης !! Το Σύνταγμα της Ελλάδας καλύπτει θεμελιώδη ανθρώπινα δικαιώματα (ελευθερία μετακίνησης , κυκλοφορίας, θρησκεύματος κλπ.)

Ποιοι και γιατί (δεν) θέλουν το Αντιρατσιστικό νομοσχέδιο

Επικρατεί τις τελευταίες ημέρες έναν διχασμός στην ελληνική κοινωνία για το λεγόμενο «αντιρατσιστικό νομοσχέδιο». Στις απόψεις και προτάσεις, οι οποίες διατυπώνονται, δεν είδα ιδιαίτερη λογική, απλώς κομματική οπτική, ιδεολογίες και ιδεοληψίες απέναντι σε όσα ισχύουν στο Σύνταγμα. Το Σύνταγμα προστατεύει τα ανθρώπινα δικαιώματα και έχει περιγράψει με απόλυτη σαφήνεια τις νομοθετικές ρυθμίσεις.

Δεν μπορώ να κρίνω τα νομοσχέδιο της ΔΗΜ.ΑΡ και του ΠΑΣΟΚ από την νομοθετική του πλευρά, επειδή δεν το μελέτησα, πράγματι έχει πολλά θετικά το σχέδιο νόμου που καταθέτηκε στην Βουλή, αλλά το πρόβλημα δεν είναι κάποιο νομοσχέδια που χαϊδεύει τα αυτιά, την ώρα που ο ρατσισμός έχει γίνει ένα μέρος την καθημερινότητας πολλών από εμάς, αλλοδαπών και Ελλήνων σε όλα τα πεδία (εμφάνιση, επίπεδο ζωής, επάγγελμα, χρώμα, εθνική καταγωγή, ακόμη και ο τόπος κατοικίας).

Ο ρατσισμός έχει πάρει πολλές μορφές έκφρασης και δράσης. Ένα νέο νομοθέτημα όμως δεν θα συμπληρώσει πολλά στον ισχύοντα αντιρατσιστικό νόμο, τον 927/1979, και στις νεότερες διατάξεις σε πολλούς σχετικούς νόμους, οι οποίοι θωρακίζουν την Δημοκρατία.

Το πολυσυζητημένο νομοσχέδιο πρέπει να ψηφιστεί, γιατί συμπληρώνει κενά της υφιστάμενης νομοθεσίας. Τιμωρεί τον ρατσιστικό λόγο, ο οποίος προτρέπει σε πράξεις βίας ή προσβάλλει δημόσια και ευθέως την τιμή μελών μειονοτήτων. Ο σχετικός περιορισμός της ελευθερίας της έκφρασης είναι συνταγματικά ανεκτός και κοινωνικά αναγκαίος, είναι μια σημειολογικά αναγκαία πράξη, γιατί θα δείξει ότι ο λόγος μίσους πλήττει την ίση αξιοπρέπεια και εμποδίζει την ομαλή ένταξη των –κατά τα τεκμήρια– αδύναμων αυτών ανθρώπων στην πολιτική κοινότητα.

Το σημαντικότερο, όμως, ζήτημα κάθε παρόμοιας νομοθεσίας, νέας ή παλαιότερης, είναι η εφαρμογή της στην πράξη.

Τόσο ο παλαιότερος αντιρατσιστικός Νόμος ⁹²⁷⁄₁₉₇₉ όσο και ο νεότερος ³³⁰⁴⁄₂₀₀₅ (που τιμωρεί τις διακρίσεις λόγω φυλετικής ή εθνοτικής καταγωγής, θρησκευτικών και άλλων πεποιθήσεων ή γενετήσιου προσανατολισμού) μένουν στα συρτάρια αχρησιμοποίητοι.

Εδώ, και καιρό που ο ρατσισμός έχει πάρει μεγάλη διάσταση στην κοινωνία μας , έπρεπε να γίνει η επικοινωνιακά χρήσιμη σημειολογία των δυνάμεων του δημοκρατικό τόξο και η πολιτεία, και τα κόμματα που πιστεύουν στην δημοκρατία. όμως, πρέπει να γίνει μία σαφής διάκριση: οι ιδέες, ακόμη και οι αποκρουστικές, αντιμετωπίζονται με ιδέες, όχι με διώξεις ή αστυνομικά μέτρα. Το Σύνταγμά μας δεν υιοθετεί το πρότυπο της λεγόμενης «μαχόμενης» δημοκρατίας (La démoc­ra­tie mil­i­tante) και δεν επιτρέπει την απαγόρευση λειτουργίας κανενός κόμματος. Άλλωστε, η ιστορία δείχνει ότι παρόμοια μέτρα είναι απολύτως αντιπαραγωγικά, όταν το υπό απαγόρευση κόμμα έχει κοινωνικά ερείσματα: το ισλαμικό κόμμα στην Αίγυπτο, παρά την απαγόρευσή του, σε λίγα χρόνια κέρδισε την εξουσία. Η Χρυσή Αυγή λοιπόν, όταν λειτουργεί ως κόμμα, πρέπει να αντιμετωπίζεται πολιτικά και ιδεολογικά και μόνο όταν επιλέγει να δρα ως συμμορία με τον ποινικό κώδικα. Άλλωστε, η άνοδός της δεν οφείλεται στα κενά του νόμου.

Η γενικευμένη κρίση αξιοπιστίας του πολιτικού συστήματος και η εντεινόμενη φτωχοποίηση του ελληνικού λαού, ως αποτέλεσμα των μνημονικών πολιτικών, συνδυάζονται με την πλήρη έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής και δημιουργούν το ιδανικό εκκολαπτήριο για το αυγό του φιδιού.

Αυτές είναι οι αιτίες που πρέπει να αντιμετωπιστούν για να δαμαστεί το τέρας του νεοναζισμού.

O λόγος μίσους μπορεί συνταγματικά να ποινικοποιηθεί μόνο όταν στοιχειοθετείται άμεσος και επικείμενος κίνδυνος επέλευσης κάποιου κακού. Αυτό δεν συμβαίνει μόνον όταν παρακινεί ευθέως σε πράξεις βίας αλλά και όταν χρησιμοποιείται ως φραστικό όπλο, για να προσβάλλει την τιμή μελών της κοινωνίας μας, ως μέσο για να επιφέρει άμεση βλάβη.

Τέτοιες συμπεριφορές, όμως, τιμωρούνται ούτως ή άλλως, ανεξαρτήτως αν ο λόγος (το μέσο) που χρησιμοποιείται είναι μισαλλόδοξος ή όχι.

Έχουν δίκιο και άλλοι που λένε ότι έχουμε μια ισχυρή νομοθεσία, εκεί εστιάζω την αναγκαιότητα του να υπάρχει αυτό το νομοθέτημα, αφού πρώτα συζητηθεί και μελετηθεί και ενδεχομένως βελτιωθεί.

Δε με φοβίζει τόσο η δράση των συγκριμένων ομάδων, όσο το γεγονός ότι υπάρχουν άνθρωποι απελπισμένοι στην κρίση που ζούμε. Άνθρωποι που έχουν την ελπίδα ότι με αυτήν την οργάνωση θα λυθούν τα προβλήματα του τόπου. Η απάντηση σε όλα αυτά ας αρχίσει από μας, οι ισχύουσες στην Ελλάδα νομοθετικές ρυθμίσεις είναι από τις καλύτερες της Ευρώπης, ας εφαρμοστούν σε όλους αδιακρίτως, ανεξάρτητα από την προέλευσή τους.

Στην Γαλλία το κόμμα του Λεπέν είχε και μετανάστες (μουσουλμάνους) ως μέλη του κι όμως έφθασε σε υψηλά ποσοστά. Ο κίνδυνος στην κοινωνία δεν έχει θρησκεία, χρώμα ή καταγωγή. Ας δράσουμε πριν είναι αργά!