Com­ing soon.…

Αν ενώσουμε όλες μαζί τις οικογένειες , έχουμε την κοινωνία. Είναι πολύ απλό. Η φύση της εκπαίδευσης κάθε οικογένειας θα πρέπει να αντανακλάται στο είδος της κοινωνίας που συνθέτουν όλες μαζί.

Η οικογένεια αποτελεί το βασικό κύτταρο της οργανωμένης κοινωνικής συμβίωσης. Ο θεσμός της οικογένειας παρά τις όποιες  δυσκολίες έχει κατά καιρούς αντιμετωπίσει, ως θεσμός έχει αναγνωριστεί και λειτουργεί με τη μία ή την άλλη μορφή σε όλες τις χώρες του κόσμου, είτε αυτές είναι πολιτισμένες είτε είναι απολίτιστες.

Ο κυριότερος προορισμός της οικογένειας είναι η διαιώνιση του είδους. Αλλά μετά την συγκρότηση της οικογένειας και ιδίως μόλις γεννηθούν τα παιδιά εμφανίζονται πλήθος ευκαιριών για χαρές πρωτόγνωρες και απολαύσεις μοναδικές, που ο άνθρωπος μόνο στα πλαίσια της οικογένειας μπορεί να νιώσει.

Ο καθένας από τους δύο συζύγους ανακαλύπτει στο πρόσωπο του άλλου τον αφοσιωμένο σύντροφο και συμπαραστάτη στις αντιξοότητες και δυσκολίες που συναντά, τον ανεκτίμητο βοηθό στις υποθέσεις που τον απασχολούν, τον ανιδιοτελή και ειλικρινή σύμβουλο στα προβλήματα που τον ταλαιπωρούν και τον άδολο σύμμαχο στον αγώνα της ζωής. Οι γονείς βρίσκουν στα πρόσωπα των παιδιών τους την πηγή της χαράς , το στήριγμα των ελπίδων τους και το σκοπό της ζωής τους. Τα παιδιά παράλληλα βρίσκουν στα πρόσωπα των γονιών τους φύλακες της ασφάλειάς τους, τους εγγυητές των δικαιωμάτων τους, τους συντελεστές της μόρφωσης και της προόδου τους , τους καθοδηγητές τους στο γεμάτο παγίδες δρόμο της ζωής τους.

Ο σημαντικός ρόλος που έχει ανατεθεί στην οικογένεια είναι η ανατροφή των παιδιών τους. ακόμα πιο δύσκολος και πιο σημαντικός. Γνώσεις, εμπειρίες, αξίες, ηθικοί κώδικες περνούν από γενιά σε γενιά και εγγράφονται στη μνήμη των απογόνων.

Στη μεταβαλλόμενη διαρκώς κοινωνία μας η οικογένεια αγωνίζεται να προσαρμοστεί κατά τέτοιο τρόπο ώστε να συμβαδίσει με τις νέες συνθήκες και τα νέα ήθη. Είναι πλέον γεγονός ότι οι παραδοσιακές μορφές οικογένειας χάνουν έδαφος. Οι πολύτεκνες επίσης οικογένειες μειώνονται όλο και περισσότερο τα τελευταία χρόνια , ενώ τα μονομελή νοικοκυριά αυξάνονται συνεχώς. Παράλληλα ο μεγάλος αριθμός διαζυγίων και η δημιουργία νέων οικογενειών, μέσω ενός δεύτερου γάμου συνθέτουν ένα ολοένα διαφορετικό τοπίο μονογονεϊκών ή ανασυγκροτημένων οικογενειών.

Οι επιστήμονες αρχίζουν να μιλούν για απομυθοποίηση του παραδοσιακού προτύπου  και για σταδιακή αντικατάστασή του από διαφορετικές μορφές οικογένειας.

Τελευταία τρία χρόνια, η κρίση έχει δημιουργήσει ανασφάλεια στους νέους που διστάζουν να τεκνοποιήσουν.  Η  ανασφάλεια για το μέλλον είναι διάχυτη στην Ελλάδα, γεγονός που λειτουργεί ανασταλτικά για τα πλάνα δημιουργίας οικογένειας, με το σκεπτικό αφενός ότι η απόκτηση παιδιών συνεπάγεται ένα επιπρόσθετο, υπέρογκο, οικονομικό κόστος και αφετέρου ότι οι προοπτικές διαγράφονται τόσο ζοφερές, που τα παιδιά που θα έλθουν στον κόσμο θα δυσκολευτούν αφάνταστα για να εξασφαλίσουν τα προς το ζην.

Η κοινωνία για να είναι υγιής πρέπει να παρέχει:

• Καλή εκπαίδευση στα παιδιά.
• Συνεχή ενημέρωση στους γονείς.
• Κοινωνική αλληλεγγύη.
• Ενίσχυση των μονογονεικών οικογενειών και των πολυτέκνων.
• Χάραξη σύγχρονων κατευθυντήριων γραμμών για την υιοθεσία και αναδοχή ανηλίκων.
• Προστασία και κοινωνική μέριμνα για τους ηλικιωμένους.

Ο τουρισμός είναι σήμερα η κινητήριος δύναμη και ο δυναμικότερα αναπτυσσόμενος τομέας της ελληνικής οικονομίας αφού η συμμετοχή του στο ΑΕΠ είναι σταθερά πάνω από 15%  και κατά περιόδους ξεπέρασε το 18%. Επιπλέον, δημιουργεί απασχόληση σε ένα ευρύτατο φάσμα δραστηριοτήτων, σε διαφορετικά επίπεδα γνώσεων και ειδίκευσης και κυρίως στους νέους και στη περιφέρεια. Επίσης, θα πρέπει να σκεφτούμε πως κάθε ευρώ που καταναλώνεται στον τουρισμό δημιουργεί υπερδιπλάσια δευτερογενή κατανάλωση στην υπόλοιπη οικονομία.

Αν και ο τουρισμός τα τελευταία 30 χρόνια αποτελεί για την Ελλάδα έναν από τους σημαντικότερους πυλώνες ανάπτυξης, έχει  παράλληλα πολλά χρονίζοντα προβλήματα:

• Το 65% της τουριστικής δραστηριότητας στην Ελλάδα (υπερ-) συγκεντρώνεται σε 4 περιοχές. Με τις σημερινές συνθήκες ο ελληνικός τουρισμός λειτουργεί σχεδόν στο 80% των δυνατοτήτων του.
• Η σύγχυση μεταξύ πνεύματος εξυπηρέτησης και αίσθησης δουλοπρέπειας δημιουργεί το σύνδρομο του anti-service, το οποίο διακατέχει σημαντικό τμήμα των άμεσα κι έμμεσα ασχολουμένων με το τουρισμό.
• Το πρωτογενές τουριστικό προϊόν της Ελλάδας είναι εξαιρετικό.  Η προστιθέμενη αξία όμως δεν είναι το ίδιο καλή.  Αποτέλεσμα, μέτριο τελικό προϊόν, πολλές φορές υπερτιμημένο, άρα μη ανταγωνιστικό.
• Η διάθεση του ελληνικού τουριστικού προϊόντος γίνεται κατά κύριο λόγο από ξένους ΤΟs και από κανάλια διανομής, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν επηρεάζουμε.

Τα χρονίζοντα αυτά προβλήματα και οι κακές επιδόσεις των προηγούμενων περιόδων, σε συνδυασμό με την άνοδο των ανταγωνιστών μας και κυρίως με το έλλειμμα  τουριστικής πολιτικής στην Ελλάδα, επιβεβαιώνουν την ανάγκη για δραστικές παρεμβάσεις στον τουρισμό.

Οραματιζόμαι μια Ελλάδα που πάνω από όλα θα εξασφαλίζει υψηλό βιοτικό επίπεδο για τους πολίτες της, μια Ελλάδα όπου όλοι οι πολίτες του κόσμου θα ήθελαν να ζουν, είτε μόνιμα είτε προσωρινά.  Ευχάριστη για τους μόνιμους κατοίκους της, άρα ευχάριστη κι ελκυστική για τους επισκέπτες της, τους προσωρινούς κατοίκους της.

Μελλοντικά ο τουρισμός θα πρέπει:

• Να συνδέσει τις αξίες και τα νοήματα του ελληνικού πολιτισμού με τις σύγχρονες ανάγκες, τις προσδοκίες και τις αντιλήψεις της παγκοσμιοποιημένης κοινωνίας, αναδεικνύοντας την Ελλάδα στην πρωτοπορία της νέας εποχής.
• Να συμβάλλει στη βελτίωση του βιοτικού επιπέδου των κατοίκων της Ελλάδας μέσα από τη δημιουργία απασχόλησης και εισοδήματος.
• Να ενημερώνει και να προστατεύει τους τουρίστες-καταναλωτές εξασφαλίζοντας ταυτόχρονα το δικαίωμα σε ποιοτικές διακοπές για όλους.
• Να αναλάβει πρωτοβουλίες προστασίας και διαχείρισης του περιβάλλοντος μαζί με την προετοιμασία για την αντιμετώπιση των κλιματικών αλλαγών.
• Να δημιουργήσει υποδομές  ποιότητας  σε ολόκληρη την Ελλάδα, ώστε να συμβάλλει στην ισόρροπη περιφερειακή ανάπτυξη.
• Να αναβαθμίσει το κύρος της επιχειρηματικότητας στην κοινωνία εξασφαλίζοντας παράλληλα τη βιωσιμότητα και κερδοφορία των επιχειρήσεων.
• Να προσδώσει αίγλη στα τουριστικά επαγγέλματα και υπερηφάνεια στους εργαζόμενους.
• Να αναπτύξει συνέργειες με άλλους τομείς και κλάδους της οικονομίας, δημιουργώντας και διαχέοντας ακόμη περισσότερα οφέλη σε όλες τις περιοχές της Ελλάδας και μεγαλύτερα τμήματα του πληθυσμού.
• Να αυξήσει την ανταγωνιστικότητα της Ελλάδας μέσα από ένα ποιοτικό,  value for money, παγκόσμιας κλάσης “greek lifestyle experiences”  τουριστικό προϊόν.

Με αυτό το όραμα, ο τουρισμός πρέπει να γίνει το βασικό εργαλείο των ελληνικών κυβερνήσεων, προκειμένου να πετύχουν τους στόχους της οικονομικής, κοινωνικής και περιβαλλοντικής πολιτικής τους.